Niedożywienie to określenie stanu organizmu żywego, będące skutkiem, zazwyczaj przedłużonego niedoboru składników pokarmowych (najczęściej tłuszczy i węglowodanów) wynikającym bądź z niedoboru określonych składników w spożywanych pokarmach, bądź to z ich niewielkiej ilości. Skutkiem niedożywienia jest zazwyczaj utrata masy ciała i wychudzenia, rzadziej objawy niedoboru jakiegoś składnika, np. witamin w spożywanym pokarmie. Niedożywienie może być przyczyną znacznego osłabienia organizmu i depresji, apatii, czy rozdrażnienia.

Niedożywienie ilościowe
Niedożywienie ilościowe to zbyt mała ilość energii na aktywność fizyczną i umysłową. Prowadzi to do powstania deficytu energetycznego w organizmie. Proces ten w początkowym okresie nie zawsze powoduje objawy chorobowe. Wyrazem zewnętrznym takiego stanu jest ubytek masy ciała. Niedobory kaloryczne przeciągające się w czasie stanowią przyczyną niedożywienia ludzi.
Niedożywienie jakościowe
Niedożywienie jakościowe jest znacznie groźniejsze.
Przewlekłe niedobory niektórych składników odżywczych stanowią zagrożenie dla zdrowia człowieka. Szczególnie niebezpieczne są niedobory żywieniowe u dzieci. Im większy dynamizm cechuje organizm, tym bardziej precyzyjnie muszą zostać zbilansowanie straty ponoszone przez ustrój w związku z jego podstawowymi funkcjami życiowymi.
Duży stopień niedożywienia w okresie płodowym i po urodzeniu może zahamować rozwój fizyczny i intelektualny dziecka.
Niedobory białkowo- kaloryczne u dzieci prowadzą do:
- zmniejszenia wzrostu i ciężaru ciała,
- niskiego poziomu inteligencji,
- opóźnienia w rozwoju umysłowym w stosunku do prawidłowego odżywiania rówieśników.
Najczęstszymi oznakami niedożywienia są:
bladość
wychudzenie
bóle brzucha
dopytywanie się o jedzenie
obniżenie dyspozycji do nauki
apatia
niemożność skupienia się na jednej czynności