Edytowano: 19-05-2020, godz. 18:22
Korzeń jest nadziemnym organem wegetatywnym roślin nasiennych.
Najważniejsze funkcje korzenia:
Pobieranie wody i soli mineralnych.
Magazynowanie substancji zapasowych.
Utrzymywanie rośliny w podłożu.
Rozmnażanie wegetatywne (rodzaj rozmnażania bezpłciowego)
Symbioza z grzybami lub bakteriami.
Typy korzeni:
A. palowy (np. sosna)
B. wiązkowy (np. u traw)
Korzenie przybyszowe:
Korzenie przybyszowe nie powstają z zawiązka korzenia.
Rozwijają się na innych organach: liściach czy łodygach.
Zazwyczaj powstają na podziemnych pędach (cebula, kłącze).
Korzenie boczne:
Perycykl czyli okolnica (tkanka miękiszowa) odgrywa ważną rolę w powstawaniu korzeni bocznych.
Tkanka miękiszowa częściowo przybiera charakter tkanki twórczej.
Budowa korzenia palowego:
Modyfikacje korzenia:
korzenie spichrzowe
korzenie asymilacyjne
korzenie powietrzne
korzenie ssawki
korzenie podporowe
korzenie oddechowe
Korzenie spichrzowe:
Gromadzą substancje zapasowe;
Przykłady: burak, marchew, seler, pietruszka.
Korzenie asymilacyjne:
Korzeń asymilacyjny ma postać taśm zawierających chlorofil;
Występuje u roślin, których łodyga i liście uległy silnej redukcji;
Przykłady: storczyk.
Korzenie powietrzne:
Za pomocą korzeni powietrznych rośliny pobierają wodę z powietrza;
Występują u epifitów (roślin rosnących na innych roślinach) w lasach tropikalnych.
Korzenie ssawki:
Korzenie przekształcone w ssawki pobierają wodę z solami mineralnymi (kanianka), bądź tylko wodę (jemioła) – ze swojego żywiciela.
Występują u roślin pasożytniczych i półpasożytniczych.
Korzenie podporowe:
Chronią roślinę przed zatopieniem.
Występują u roślin rosnących nad brzegami wód.
Korzenie czepne:
Korzenie czepne służą do przymocowanie się do gałęzi lub pni drzew;
Występują u epifitów i pnączy.
Korzenie oddechowe:
Dostarczają tlen roślinom rosnących na bagnach (ubogich w tlen);
Przykład: namorzyny.
Przyrost korzenia na grubość
Korzeń przyrasta na grubość w celu utrzymania rośliny o znacznych rozmiarach;
Przyrost korzenia na grubość odbywa się stopniowo.
Najczęściej zachodzi w strefie korzeni bocznych – charakteryzuje się więc budową wtórną.
Strefa włośnikowa jest strefą budowy pierwotnej korzenia.
Poprzeczny przekrój korzenia w strefie włośnikowej
Kora pierwotna:
miękisz kory pierwotnej
śródskórnia
Walec osiowy:
okolnica
drewno pierwotne
łyko pierwotne
miękisz rdzenia
Źródła:
1. Mikołajczyk M., Zygmunt J.: Vademecum Maturzysty Biologia. Najlepsze wydanie na rok 2018, Wydawnictwo Greg, Kraków 2017.
2. Pyłka Gutowska E.: Vademecum Maturzysty Biologia, Wyd. „Oświata”, Warszawa 2002.
3. https://www.britannica.com/science/root-plant
4. https://pixabay.com/pl/photos/root-stary-korzenia-drzewa-1227268/
Zobacz również:
>>> Porosty – organizmy powstałe dzięki symbiozie grzybów z glonami. Znaczenie porostów w przyrodzie, gospodarce i życiu człowieka.
>>> Sinice – organizmy bezjądrowe. Znaczenie dla człowieka i biologii.
>>> Budowa i funkcje paprotników
>>> Podobieństwa i różnice pomiędzy mszakami i paprotnikami. Zestawienie najważniejszych cech.
>>> Barwniki fotosyntetyczne u roślin (i bakterii)
>>> Porównanie roślin nagonasiennych i okrytonasiennych
>>> Rośliny światłolubne i cieniolubne. Przystosowanie do fotosyntezy.
>>> Reguły opisujące tolerancję ekologiczną. Prawo minimum Liebiga. Prawo tolerancji ekologicznej Shelforda, Zasada współdziałania czynników.
