BIOL-MED.COM

Cechy procesu pielęgnowania

World Health Organization (WHO) w 1977 roku proces pielęgnowania definiuje, jako „termin odnoszący się do systemu interwencji charakterystycznych dla  pielęgniarstwa, a odnoszących się do zdrowia jednostki, rodziny i /albo innych grup.
Proces pielęgnowania wymaga stosowania metod naukowych do zidentyfikowania potrzeb zdrowotnych jednostki, rodziny lub innych społeczności oraz do znajdowania sposobów możliwie najlepszego zaspakajania tych potrzeb przez pielęgnowanie; obejmuje planowanie sposobów zaspakajania potrzeb, zapewnienie wykonywania zaplanowanego postępowania oraz ocenę osiąganych efektów, wspomagającym także rozwój własny.

Etapy procesu pielęgnowania

I etap – rozpoznawanie stanu pacjenta i środowiska
  • gromadzenie danych
  • analizowanie, syntetyzowanie danych
  • stawianie diagnozy pielęgniarskiej
II etap – planowanie opieki pielęgniarskiej nad pacjentem i jego środowiskiem
  • ustalenie celu opieki
  • dobieranie osób i sprzętu do działań
  • formułowanie planu opieki
III etap – realizowanie planu opieki pielęgniarskiej
  • gotowość pielęgniarki do realizowania planu
  • gotowość pacjenta do przyjmowania planu
IV etap – ocenianie świadczonej opieki na rzecz pacjenta i środowiska
  • analizowanie wyników opieki
  • formułowanie oceny

Cechy procesu pielęgnowania

Proces pielęgnowania charakteryzuje:
  • wieloetapowość
  • ciągłość i dynamika
  • logiczność i następstwo czasowe
  • całościowe podejście do pielęgnowanego pacjenta i środowiska
  • uniwersalność, czyli szerokie możliwości jego zastosowania

Wieloetapowość

Polega na występowaniu kolejno następujących po sobie etapów i faz procesu pielęgnowania. Każdy etap spełnia określoną rolę w procesie pielęgnowania, ale nie ma ważniejszych i mniej ważnych etapów. Wartość tego modelu tkwi w kompletności wszystkich etapów.

Ciągłość i dynamika

Cecha ta oznacza możliwość powtarzania wielokrotnego cyklu, jakim jest proces pielęgnowania w zależności od zmieniających się dynamicznie potrzeb, które mogą być uzależnione (między innymi) od zmian stanu zdrowia pacjenta, efektów zastosowanych działań pielęgniarskich, zmiany celów procesu pielęgnowania.

Logiczność i następstwo czasowe

W celu osiągnięcia zamierzonych celów w pielęgnowaniu niezbędne jest „uzasadnione i konsekwentne przechodzenie od fazy do fazy i od etapu do etapu” oraz, że są „działania wcześniejsze i późniejsze; poprzedzające i następujące po innych”.

Całościowe podejście do pielęgnowanego pacjenta i środowiska

Obecnie preferuje się holistyczne, czyli całościowe podejście do pacjenta i środowiska uznając, że człowiek to naturalna jedność bio–psycho-społeczna.
Sytuacja taka powoduje nasilenie innych problemów pielęgnacyjnych (fizycznych i psychicznych), a podjęte interwencje pielęgniarskie bywają nieskuteczne.
Proces pielęgnowania zakłada opiekować się osobą zdrową, jak i chorą, rodziną, środowiskiem pracy, nauki, wypoczynku itd. Traktuje swego podopiecznego jako pewną całość wraz z otaczającym go środowiskiem.

Uniwersalność – szerokie możliwości zastosowania procesu pielęgnowania

Proces pielęgnowania, jako metoda pracy z pacjentem umożliwia zastosowanie go w pielęgnowaniu człowieka w różnych przedziałach wiekowych. Może on być stosowany w zdrowiu (profilaktyka), chorobie, w stanie umierania i śmierci. Pielęgnować można zarówno indywidualnego chorego, grupę ludzi, rodzinę, społeczność.
Jeżeli będzie pielęgnowana cała rodzina według procesu pielęgnowania należy najpierw rozpoznać stan jej poszczególnych członków, a następnie zdiagnozować rodzinę jako całość.

Leave a Reply

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.