W opóźnieniu  postępu choroby  skuteczne jest  trenowanie intelektualne i ruchowe zdolności, które pacjent jeszcze posiada, jak najdłuższe zachowanie samodzielności pacjenta, intensywne leczenie  objawowe , ułatwienie opiekunom opieki pielęgnacji oraz poprawa jakości życia chorego

1.  Opiekun powinien wypracować własny sposób postępowanie z chorym z wolnym i wyraźnym wysławianiem się, używaniem gestów i mimika dla porozumiewania się z chorym.

2.  Działania opiekuńcze nad chorym powinny pozwalać  na poprawę jakości życia chorego w zakresie : zaburzeń pamięci, sposobu komunikowania się z otoczeniem, odżywiania utrzymania higieny osobistej oraz zabezpieczenia bezpieczeństwa.

3.  Należy stosować w opiece zasadę, że nie należy przeciążać chorego lecz go stymulować w początkowych fazach choroby ograniczyć się jedynie do pomocy choremu.

4.  Należy dostosować swoje postępowania  do zakresu czynności których pacjent nie jest w stanie sam zrobić.

5.  Należy „wprowadzić” wspomaganie pamięci różnymi „przypominaczami” np. znakami graficznymi, znakmi itp.

6.  W przypadku samodzielnego oddalania się dobrym sposobem jest bransoletka z wypisanymi danymi chorego lub wszycie takich informacji w ubrania.

7.  Należy zapewnić choremu bezpieczne otoczenie oraz udogodnienia ze względu na stopniowo pogarszającą się zdolność samodzielnego poruszania się np., maty antypoślizgowe, uchwyty, balkonik,itp.

8.  Poza słownym kontaktem z chorym należy także wykorzystywać metody pozawerbalne (dotyk mimika, gesty).

9.  Wskazana jest dokładna obserwacja i nadzór nad regularnym przyjmowaniem posiłków (odżywianie przez sondę), gdyż występuje niebezpieczeństwo znacznego niedożywienia oraz odwodnienia.

10. Opiekun powinien zadbać o wygląd chorego poprzez częste obcięcie paznokci, strzyżenie włosów, pozapinane ubranie.