Pielęgniarstwo wg Poznańskiej S. - 1989
„Pięlęgniarstwo to termin wieloznaczny używany w takich znaczeniach, jak: szeroko rozumiana działalność zarówno w zakresie kształcenia, jak doskonalenia zawodowego pielęgniarek, system organizacyjny tych działań, zespół działań profesjonalnych, składowa cześć pojęcia ochrony zdrowia z jej różnorodną problematyką, techniką, sztuką, wiedzą, nauką”
Pielęgniarstwo wg Górajek-Jóźwik - 2001
“Pielęgniarstwo to działalność praktyczna pielęgniarki realizowana na rzecz osób, rodzin, innych grup ludzi oraz dyscyplina naukowa (nauka o pielęgniarstwie), która opisuje i wyjaśnia zjawiska przyczyniające się do rozwoju teorii i praktyki pielęgniarskiej“.
Zawód
“Zawód to system czynności czy prac, który jest wewnętrznie spójny, skierowany na wytwarzanie jakiegoś przedmiotu czy usług zaspokajających określone potrzeby. Wymaga określonego zakresu wiedzy i umiejętności, wykonywany systematycznie, stanowiący podstawę zajmowania określonego miejsca w strukturze społecznej”. /Szczepański J.: Socjologia zawodów. Warszawa 1965/.
Pielęgniarstwo jako zawód
Pielęgniarstwo jako zawód – zespół czynności wyuczonych/kwalifikacje; ich stałe lub względnie stałe wykonywanie; Otrzymywanie za to wynagrodzenia zapewniającego środki utrzymania:
- wymaga przygotowania,
- wymaga określonego czasu pracy,
- wyznacza miejsce w społeczeństwie (prestiż, autorytet),
- kształtuje osobowość,
- wyznacza rolę społeczną,
- wprowadza człowieka w rodziny zawodowe,
- narzuca styl życia,
- tworzy wzorce,
- należy do grupy zawodów opiekuńczych.
Zgodnie z zapisami ustawy o zawodzie z 1996 r. wykonywanie zawodu pielęgniarki polega na udzielaniu przez osobę mającą kwalifikacje, świadczeń:
- pielęgnacyjnych,
- zapobiegawczych,
- diagnostycznych,
- leczniczych,
- rehabilitacyjnych,
- z zakresu promocji zdrowia.
Pielęgniarstwo jako służba
Służenie innym w celu zapobiegania chorobom, dodawania otuchy w sytuacjach stresowych na krawędzi życia i śmierci, cierpiącym, okaleczonym.
Służba, która polega na troszczeniu się o zdrowie tych ludzi, którzy nie są w stanie zapewniać sobie samoopiekowania się w sposób ciągły, tzn. wtedy, gdy samoopiekowanie wymaga od nich zbyt wielu różnych aktywności (ilość), albo gdy sami nie potrafią sobie zapewnić takiej opieki, jakiej potrzebują, ze względu na jej jakość w procesie rozwoju lub terapii.
Pielęgniarstwo jako dyscyplina praktyczna
Pielęgniarstwo jako dyscyplina praktyczna powstaje dzięki rozwojowi wiedzy pielęgniarskiej. D. Orem wyróżnia dwa typy aktywności w praktyce pielęgniarskiej:
- aktywności określające – są podejmowane dla celów rozpoznania potrzeb zdrowotnych pacjenta
- aktywności produktywne – dotyczą podejmowania różnych decyzji, istotnych dla zapewnienia takiej pomocy, jaka jest mu potrzebna (planowanie, realizowanie planu, ocenianie działania)
Aktywności te wymagają od pielęgniarki wiedzy, sprawności technicznych, uwzględniania w nich kontekstu społecznego. Postępowania zgodnie z określonymi zasadami, standardami profesjonalnymi oraz uwzględniania relacji międzyludzkich.
Profesja
Profesja to zawód wymagający osiągania wysokiego poziomu sprawności umysłowych, wiedzy naukowej, wysokiego poziomu doświadczenia. Zawód ten cechuje autonomia. Profesjonaliści spełniają misję w społeczeństwie, chroniąc jego największe wartości.
Pielęgniarstwo jako profesja:
pełnienie służby społecznej o istotnym znaczeniu dla ludzkiego zdrowia,
dysponowanie zasobem wiedzy specyficznie pielęgniarskiej,
podejmowanie badań naukowych,
zapewnienie wszechstronnej edukacji na poziomie akademickim, umożliwiającej zdobywanie wysokich kompetencji pielęgniarskich,
zapewnienie doskonalenia zawodowego przez całe życie,
zapewnienie rozwoju naukowego i uzyskiwania stopni naukowych,
posiadanie własnego kodeksu etyki zawodowej,
wysoki poziom autonomii profesjonalnej – pielęgniarki same nadzorują i oceniają własną praktykę, poprawiają jej jakość, prowadzą kształcenie,
aktywny udział w zespołach interdyscyplinarnych,
aktywne funkcjonowanie organizacji pielęgniarskich.
Proces profesjonalizacji pielęgniarstwa rozpoczęła F. Nightingale – opracowaniem jego szerokiej koncepcji i zapoczątkowaniem szkolnego przygotowania do tego.
Pielęgnowanie profesjonalne
Pielęgnowanie profesjonalne to sprawowanie opieki pielęgniarskiej opartej nie tylko o podstawową i specjalistyczną wiedzę naukową (medyczną, psychologiczną, socjologiczną, filozoficzną) lecz również powołanie uwarunkowane wewnętrzną siłą i motywacją pielęgniarki. To samodzielne podejmowanie odpowiedzialnych i autonomicznych decyzji dotyczących pielęgnowania odwołującego się do zasad etyki zawodowej.
Pielęgniarstwo to profesja, w której dopełniają się humanistyczne transakcje, np. dawania i brania.
Pielęgniarka profesjonalistka
Pielęgniarka profesjonalistka to myślący praktyk, który musi dokonywać wyborów, podejmować szybkie decyzje w różnych złożonych sytuacjach zawodowych, poprzez proces kształcenia przygotowany do krytycznego (refleksyjnego) myślenia – w odniesieniu do przyswajanej wiedzy, rozwijanych umiejętności, własnych osiągnięć i braków w rozwoju pielęgniarskim.
Pielęgniarka profesjonalistka to kompetentny praktyk, o czym stanowią: opiekuńczość, podejmowanie decyzji, komunikowanie, przewodzenie, zarządzanie oraz współdziałanie.
Zobacz również:
>>> Podstawy Pielęgniarstwa: zagadnienia dot. opieki i pielęgnowania.
>>> Cechy procesu pielęgnowania
>>> Modele pielęgnowania
>>> Teorie procesów pielęgnowania
>>> I Etap procesu pielęgnowania. Rozpoznawanie stanu pacjenta i środowiska.
>>> II Etap procesu pielęgnowania. Planowanie opieki pielęgniarskiej nad pacjentem i jego środowiskiem.
>>> III Etap procesu pielęgnowania. Realizowanie planu opieki pielęgniarskiej.
>>> IV Etap procesu pielęgnowania. Ocena wyników opieki świadczonej na rzecz pacjenta i jego środowiska.
>>> Funkcje zawodowe pielęgniarek
>>> Jakie są Prawa Pacjenta? Co warto wiedzieć przed pobytem w szpitalu?