III Etap procesu pielęgnowania. Realizowanie planu opieki pielęgniarskiej.

Fazy III etapu procesu pielęgnowania

  • gotowość pielęgniarki do realizowania planu pielęgnowania
  • gotowość pacjenta i jego środowiska do przyjmowania planu pielęgnowania oraz współuczestniczenia w jego realizacji

Gotowość pielęgniarki do realizacji planu pielęgnowania

Pielęgniarka w tej fazie poprzez działania opiekuńcze, lecznicze i psychopedagogiczne wprowadza w działanie zaplanowany plan opieki pielęgniarskiej.
 
Pielęgniarka przystępując do realizowania planu pielęgnowania musi mieć świadomość, że podjęte działania muszą być zrealizowane, aż do osiągnięcia najbardziej przybliżonego celu, jaki był założony w etapie II.  Aby temu sprostać konieczne jest spełnienie dwu warunków: pielęgniarka, która ma świadczyć opiekę powinna być w stanie gotowości o znaczeniu podmiotowym i przedmiotowym.
 
Gotowość w stanie podmiotowym polega na tym, że pielęgniarka powinna znać cel, zakres i charakter wszystkich działań, metody i sposoby, jakimi będą realizowane w toku planu opieki pielęgniarskiej. Powinna mieć tez świadomość, że wszystkie rozpoczęte działania muszą być do końca realizowane według projektu.
 
Gotowość w stanie przedmiotowym jest to inaczej możliwość w danym momencie dysponowaniem sprzętem, urządzeniami pomocniczymi, które mają być zastosowane w opiece nad pacjentem. Powinny one być zgromadzone i przygotowane do tego celu.

Gotowość pacjenta i jego środowiska do przyjmowania planu pielęgnowania oraz współuczestniczenia w jego realizacji

Proces pielęgnowania może być wówczas prawidłowo realizowany, gdy zarówno pacjent, jak i pielęgniarka wnoszą takie wartości, które staną się pomocne w jego prowadzeniu. Na etapie realizowania planu pielęgnowania „biorca” musi być w pełni przygotowany do sprostania zadaniom „dawcy”.
 
W trakcie realizowania planu opieki pielęgniarskiej można napotkać na trudności.
Samowolne zaniechanie opieki w procesie pielęgnowania, głównie z powodu pojawiających się trudności podmiotowych (te, które tkwią w osobach pielęgniarki i pacjenta, np.: nieśmiałość, roztargnienie, wybuchowość, brak doświadczenia, zmęczenie fizyczne i psychiczne, zmieniający się stan zdrowia chorego) i/lub przedmiotowych (zależnych od sytuacji, warunków, np.: usterki sprzętu, brak narzędzi, brak intymności), należy uznać za błędne. Każdorazowy fakt zmiany planu powinien być odnotowany i uzasadniony. Zaniechanie kontynuowania nawet pojedynczych czynności może doprowadzić do  niepowodzenia całego zamierzonego celu