Kształcenie pielęgniarek w wysokich kompetencjach profesjonalnych jest ukierunkowane na przygotowaniu praktyków w pełni świadomych:
– rosnącej złożoności systemu ochrony zdrowia,
– postępu naukowego i technicznego,
– konieczności kontynuowania kształcenia w ciągu całego życia zawodowego,
– znaczenia współpracy interdyscyplinarnej,
– rosnących oczekiwań społecznych.
Celem kształcenia jest przygotowanie pielęgniarek profesjonalistek w pełni samodzielnych, odpowiedzialnych i zdolnych do:
– dokonywania krytycznej oceny praktyki pielęgniarskiej,
– wprowadzania zmian na rzecz jakości i efektywności,
– podejmowania własnej praktyki na wysokim poziomie,
– współdziałania zespołowego.
W nauce występują:
– twierdzenia o faktach (przedmioty, zdarzenia, procesy),
– porządkowanie i klasyfikowanie faktów,
– prawa naukowe, tj. zasady rządzące różnymi procesami; ich wykrywanie stanowi cel badań naukowych,
– teorie naukowe – systemy twierdzeń logicznie uporządkowanych i powiązanych, występujących w danej nauce oraz spełniających przyjęte w niej kryteria naukowości i poprawności metodologicznej.
Rozwój nauki wymaga:
– stosowania metod naukowych, wg założeń metodologii jako nauki o metodach badawczych
– języka naukowego, ściśle definiowanego,
– twierdzeń uzasadnionych, tj. wysoce prawdopodobnych i uporządkowanych,
– krytycyzmu wyrażanego sprawdzaniem tych twierdzeń,
– twórczości badawczej.
Pielęgniarstwo jako nauka o pielęgnowaniu:
– teorie/modele naukowe,
– badania naukowe,
– pielęgniarki korzystają w swojej praktyce z wiedzy naukowej z różnych dyscyplin (nauki medyczne: fizjologia, mikrobiologia, anatomia, nauki kliniczne; nauki społeczne: psychologia, socjologia, pedagogika), z wiedzy pielęgniarskiej, z wiedzy zdobywanej we własnych doświadczeniach w praktyce, a także przez inne pielęgniarki oraz z intuicji,
– naukowe czasopismo pielęgniarskie „Nursing Research” 1952 r.
– konferencje naukowe,
– Workgroup of European Nurse Researchers 1978 r.
Jego początków należy szukać w pracach F. Nightingale, twórczyni światowego, świeckiego pielęgniarstwa. Dla rozwoju pielęgniarstwa naukowego w Polsce kluczową rolę miało powstanie Wydziałów Pielęgniarskich w akademiach medycznych (pierwszy w Lublinie w 1969 r., w Krakowie w 1975 r.).
To, że pielęgniarstwo jest nauką wymaga odkrywania praw zdrowia i choroby, praw/zasad pielęgniarstwa – stwierdziła F. Nightingale. Korzystała z wiedzy z różnych dziedzin dla potrzeb pielęgniarstwa, sama wykonywała statystyczne badania, opracowała pierwszy model/teoria pielęgniarstwa.
Według D. Orem w pielęgniarstwie występują trzy typy wiedzy:
– wiedza spekulatywnie praktyczna (wysoki poziom abstrakcji, umożliwia wgląd w naturę pielęgniarstwa, formułowanie koncepcji i wyjaśnień różnych elementów praktyki pielęgniarskiej)
– wiedza kliniczna-praktyczna (obejmuje standardy praktyki; jej rozwój umożliwiają doświadczenia nabywane przez pielęgniarki-praktyków)
– wiedza z innych nauk
Wiedza wymaga stałego weryfikowania i pogłębiania. Obejmuje wiedzę o sobie oraz o tych, którym pielęgniarka świadczy pomoc.
Zadania stojące przed pielęgniarstwem jako dyscypliną naukową:
– definiowanie pojęć,
– ukazywanie i wyjaśnianie istoty związków zachodzących między poszczególnymi pojęciami,
– formułowanie uogólnień i praw.
Jest to niezbędne do właściwego wykorzystywania w praktyce, komunikowania się w obrębie własnej grupy zawodowej, z pacjentem, członkami zespołu terapeutycznego, do inwestowania w jakość opieki i naukę.
Sztuka
Sztuka to aktywność wymagająca twórczej wyobraźni, innowacyjności, kreatywności, refleksyjności. Sztuka to wyuczone sprawności i kompetencje profesjonalistów. Sztuki piękne, użyteczne.
Pielęgniarstwo jako sztuka
– wymaga wysokich kompetencji umysłowych, złożonych sprawności pielęgniarskich, wiedzy, twórczej refleksji i innowacyjności skoncentrowanych na osiąganiu przez pacjenta możliwie największych korzyści zdrowotnych,
– wymaga, aby w centrum uwagi i zainteresowań pielęgniarki był człowiek, któremu pomaga na wysokim poziomie dzięki troskliwości, uznawaniu go jako wartość najwyższą, respektowaniu jego prawa do szacunku, godności, wolności, zapewnianiu mu opieki w sposób całościowy (holistyczny) skupiając uwagę nie tylko na jego potrzebach biologicznych (fizycznych), ale także psychicznych, społecznych, duchowych, kulturowych, zapewnianiu mu wsparcia emocjonalnego i pomocy w rozwiązywaniu różnych problemów zdrowotnych, a w świadczeniu pomocy branie pod uwagę zarówno indywidualnego człowieka jak i złożoność sytuacji w której się znajduje,
– wymaga odchodzenia od rutyny i schematyzmu, miłości i pełnego zaangażowania,
– pielęgniarstwo to sztuka o charakterze moralnym, gdyż w postępowaniu pielęgniarki powinna dominować etyczna zasada osiągania dobra przez tego, komu pielęgniarka świadczy swoją pomoc.
KWALIFIKACJE = WIEDZA + UMIEJĘTNOŚCI
KOMPETENCJE = KWALIFIKACJE + UPRAWNIENIA + ODPOWIEDZIALNOŚĆ
Zobacz również:
>>> Podstawy Pielęgniarstwa: zagadnienia dot. opieki i pielęgnowania.
>>> Definicje Pielęgniarstwa. Pielęgniarstwo jako zawód, służba, dyscyplin praktyczna oraz profesja. Pielęgnowanie profesjonalne.
>>> Cechy procesu pielęgnowania
>>> Modele pielęgnowania
>>> Teorie procesów pielęgnowania
>>> I Etap procesu pielęgnowania. Rozpoznawanie stanu pacjenta i środowiska.
>>> II Etap procesu pielęgnowania. Planowanie opieki pielęgniarskiej nad pacjentem i jego środowiskiem.
>>> III Etap procesu pielęgnowania. Realizowanie planu opieki pielęgniarskiej.
>>> IV Etap procesu pielęgnowania. Ocena wyników opieki świadczonej na rzecz pacjenta i jego środowiska.
>>> Funkcje zawodowe pielęgniarek
>>> Jakie są Prawa Pacjenta? Co warto wiedzieć przed pobytem w szpitalu?
[…] Kształcenie w Pielęgniarstwie. Pielęgniarstwo jako sztuka.Zadania stojące przed pielęgniarstwem… […]