BIOL-MED.COM

Opieka nad pacjentem po urazie mózgowo-czaszkowym

Zmniejszenie ryzyka stanu zagrożenia życia przez wczesne wykrycie objawów patologicznych, polegające na ułożeniu pacjenta w pozycji płaskiej pod kątem 30º.

1.  Wnikliwa obserwacja, pomiar i zapisywanie podstawowych parametrów życiowych (ciśnienie tętnicze krwi, temperatura ciała, częstość oddechów, stan świadomości, wygląd źrenic).
2.  Obserwacja w kierunku patologicznego wycieku płynu mózgowo –rdzeniowego.
3.  Obserwacja w kierunku objawów neurologicznych (napad drgawek, porażenia świadczące o ogniskowym uszkodzeniu mózgu).

Zmniejszenie ryzyka powikłań przez wczesne wykrycie nasilonych objawów wstrząśnienia mózgu.

1.  Leczenie spoczynkowe.
2.  Systematyczne monitorowanie stanu świadomości.
3.  Zniwelowanie niepokoju.
4.  Zapewnienie pacjentowi bezpieczeństwa.
5.  W przypadku bólów i zawrotów głowy zapewnienie bezpieczeństwa przez wyjaśnienie pozostania w łóżku.
6.  Podanie środków p/bólowych na zlecenie lekarza.
7.  Zapewnienie pacjentowi bezpieczeństwa oraz złagodzenie objawów w przypadku wystąpienia nudności i wymiotów.
​

Zmniejszenie ryzyka powikłań przez wczesne wykrycie objawów ciśnienia śródczaszkowego.

1.  Ułożenie w pozycji płaskiej obserwacja w kierunku objawów patologicznych.
2.  Monitorowanie stanu pacjenta.
3.  Podanie na zlecenie leków p/obrzękowych-(20% Mannitol, Furosemid).
4.  Prowadzenie bilansu płynów.
5.  Pobranie krwi na osmolarność, stężenie elektrolitów, hematokrytu, glukozy z kartą zleceń lekarskich.
6.  Wykonywanie badania gazometrycznego.
7.  Zastosowanie okładu chłodzącego na okolice czołowe.

Wczesne wykrycie objawów krwiaka i stanu zagrożenia życia w celu podjęcia właściwego sposobu leczenia.

1.  Konieczność leżenia w łóżku z uniesioną głową pod kątem 30º.
2.  Prowadzenie karty obserwacji.
3.  Monitorowanie stanu świadomości i czynności wegetatywnych w kierunku narastania ciśnienia śródczaszkowego oraz obserwacja pacjenta w kierunku  objawów świadczących o obecności krwiaka.
4.  Przygotowanie i podanie drogą dożylną środków p/obrzękowych (diuretycznych).
5.  Prowadzenie karty bilansu wodno-elektrolitowego.
6.  Umożliwienie pacjentowi kontaktu z lekarzem w celu wyjaśnienia zabiegu operacyjnego.
7.  Przygotowanie fizyczne do zabiegu operacyjnego( oczyszczenie przewodu pokarmowego, ogolenie głowy).
8.  Monitorowanie stanu przytomności i czynności życiowych po operacji oraz wykonanie działań leczniczo- pielęgnacyjnych.

Ryzyko wystąpienia powikłań z powodu nasilonych objawów patologicznych towarzyszących złamaniom podstawy czaszki w celu wczesnego wykrycia objawów świadczących o powikłaniach.

1.  Obserwacja w kierunku wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego z nosa(do jamy nosowo-gardłowej), z ucha (w kierunku zaburzeń słuchu).
2.  Obserwacja i ocena stanu narządu wzroku.
3.  Wyjaśnienie patomechanizmu powstania krwiaków.
4.  Zastosowanie okładów chłodzących na okolice oczodołów oraz wyrostka sutkowego.
5.  Wyjaśnienie powodu wystąpienia zaburzeń powonienia oraz ewentualnych zmian psychicznych.
6.  Zapewnienie pacjentowi bezpieczeństwa
7.  Wyjaśnienie konieczności zastosowania leczenia spoczynkowego (leżenie w łóżku).
8.  Zastosowanie środków p/bólowych zgodnie ze zleceniem.
9.  Zapewnienie choremu pomocy przy samodzielnej pielęgnacji pooperacyjnej (towarzyszenie przy zmianie pozycji w łóżku, nadzorowanie gimnastyki oddechowej i ćwiczeń ruchowych, uczestniczenie w pionizacji chorego, pomoc w wykonywaniu toalety ciała, zapewnienie spokoju i ciszy).

Ryzyko wystąpienia zapalenia opon mózgowych i mózgu z powodu płynotoku nosowego i usznego w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia zapalenia mózgowo-rdzeniowych i mózgu

1.  Wyjaśnienie pacjentowi konieczności zastosowania pozycji leżącej z odchyloną głową lub półsiedzącej w celu zapewnienia drożności dróg oddechowych przy płynotoku nosowym.
2.  Współudział w zastosowaniu profilaktyki antybiotykoterapii zgodnie ze zleceniem lekarza.
3.  Zapewnienie pacjentowi sali o wysokim reżimie higieniczno-sanitarnym oraz izolacja pacjenta od dodatkowych źródeł infekcji.
4.  Wyjaśnienie choremu możliwości wystąpienia infekcji i nauczenie go zasad samopielęgnacji:
–  utrzymanie higieny ciała i bielizny,
–  unikanie czynników nasilających wyciek wydzieliny(pochylanie do przodu, kichanie),
–  zapewnienie odpływu płynu na zewnątrz przewodów nosowych lub usznych (przykładanie jałowych gazików, nie tamponowanie),
–  obserwacja ilości i barwy wyciekającego płynu  oraz objawów towarzyszących: bóle i zawroty głowy wynikający z podciśnienia śródczaszkowego.
5.  Zapewnienie bezpieczeństwa.

Możliwość wystąpienia zaburzeń metabolizmu i homeostazy ustroju z powodu ucisku lub przemieszczenia pnia mózgu i zaburzeń regulacji czynności wegetatywnych w celu wczesnego rozpoznania objawów.

1.  Kontrola temperatury ciała i dokumentacja wyniku,
2.  Obniżenie gorączki.
3.  Zapewnienie odpowiedniego mikroklimatu sali.
4.  Ocena stanu odżywienia pacjenta, stanu nawodnienia organizmu.
5.  Uzupełnienie zaburzeń wodno-elektrolitowych.
6.  Prowadzenie karty bilansów.
7.  Wykonanie zabiegów higienicznych.

Brak możliwości samodzielniej pielęgnacji w wyniku ograniczonych możliwości fizycznych i psychicznych w celu zapewnieniu choremu potrzeb oraz zapobieganie powikłaniom.

1.  Systematyczne monitorowanie stanu przytomności oraz podstawowych czynności zgodnie z procedurą.
2.  Układanie chorego w pozycji fizjologicznej oraz zastosowanie udogodnień zmniejszających napięcie mięśniowe.
3.  Wykonanie zabiegów higienicznych oraz działań p/odleżynowych.
4.  Współudział w stosowaniu zabiegów fizjoterapeutycznych – we współpracy z fizjoterapeutą- poprawiających wentylację płuc.
5.  Współudział w wykonywaniu ćwiczeń usprawniających ( biernych i czynnych- w zależności od stanu pacjenta).
6.  Zastosowanie działań profilaktycznych zapobiegających wystąpieniu powikłań zakrzepowo-zatorowych.
7.  Nadzorowanie funkcji wydzielniczych ustroju (regulacja wypróżnień).
8.  Podtrzymywanie i zachęcanie do kontaktu werbalnego i udzielanie odpowiedzi na zadawane pytania oraz zastosowanie  pozawerbalnych sposobów  komunikowania się.
9.  Informowanie pacjenta  o wszystkich  planowanych czynnościach, a także o pozytywnych , bieżących wydarzeniach dnia.
10. Zastosowanie metody pozytywnych wzmocnień, sugerujących pacjentowi stopniową poprawę jego stanu zdrowia.
11. Zachęcanie rodziny do częstego kontaktu  z chorym, okazanie serdeczności i zrozumienia.

Lęk pacjenta przed następstwami urazu czaszkowo-mózgowego po leczeniu szpitalnym. Celem pielęgniarki w tym problemie jest obniżenie lęku, zapewnienie bezpieczeństwa choremu.

1.  Informowanie pacjenta  i rodziny o konieczności okresowych kontroli lekarskich i zgłaszaniu wszystkich niepokojących objawów występujących po hospitalizacji.
2.  Poinformowanie chorego i jego rodziny o możliwości wystąpienia następstw po urazie czaszkowo-mózgowym.

Leave a Reply

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.