Rola terapeuty w chorobie Parkinsona
1. Ocena możliwości pacjenta w zakresie samoopieki.
2. Edukacja rodziny pacjenta do sprawowania opieki nad chorym.
3. Wsparcie emocjonalne chorego i jego opiekunów.
4. Zachęcanie pacjenta do samo obsługi (za każdy najmniejszy sukces należy mu się pochwała).
5. Wdrażanie do samoobsługi. Nie należy pacjenta wyręczać, lecz wykazać dużo cierpliwości i spokoju. W przypadku mniejszej sprawności należy choremu pomagać.
6. Przekonanie chorego o konieczności utrzymania regularnej czynności ruchowej. Należy zabezpieczyć skórę przed występowaniem odleżyn poprzez regularne zmiany pozycji.
7. Pomoc w zaburzeniach oddawania moczu. Należy ograniczyć spożywanie wypijanych płynów przez pacjenta wieczorem. W przypadku, gdy chory oddaje bezwiednie mocz, należy zakładać pampersy, podkłady chłonne, istnieje ryzyko wystąpienia odleżyn i infekcji dróg moczowych, trzeba zastosować profilaktykę powikłań.
8. W przypadku wystąpienia zaparcia należy pacjenta namawiać do aktywności fizycznej oraz zabiegi wspomagające odpowiedni e wypróżnianie.
9. Pomoc w dysfagii. W przypadku wystąpienia problemów z połykaniem , które mogą prowadzić do poważnych powikłań płucnych. Wskazane jest prowadzenie specjalnej diety półpłynnej , lub papkowatej. Pacjenta należy karmić powoli, podawać małe ilości jedzenia za pomocą łyżeczki, wygodnie sadzać do posiłku, a w przypadku nasilonej dysfagii odżywiać przez sondę żołądkową.
10. Pomoc w zaburzeniach wydzielniczych skóry. Mycie skóry (2 razy dziennie ,lub częściej) , mydłem o właściwościach wysuszających.
11. Zabezpieczenie przed upadkami poprzez balkonik, lub wózek inwalidzki.
Zasady opieki nad chorym z Parkinsonem
Stosowanie terapii behawioralnej, która polega na zastosowaniu różnych „trików”, jak:
chodzenie bokiem,
wykonywanie ruchów kołyszących bokiem ciałem,
tupanie,
szybki chód,
wydłużane kroku,
świadome unoszenie jednej kończyny dolnej do góry,
przesuwanie jednej stopy do tyłu i potem wyrzucanie jej do przodu.
Można też wykonywać rytmiczne ruchy pchania, pociągania lub biernego unoszenia kolan oraz stosować stymulację słowną lub dźwiękową, np. maszerowanie jak żołnierz na komendę, spacerowanie lub tańczenie w rytm muzyki. Zalecane są również:
ćwiczenia rozciągające mięśnie, spacery, pływanie oraz każde inne ćwiczenie, które chory lubi i będzie chętnie wykonywał,
odpowiednia pozycja leżąca: na sztywnym materacu, bez podpierania tułowia poduszkami lub leżenie na brzuchu – pozycje te zapobiegają pochylaniu się kręgosłupa ku przodowi,
oziębianie organizm nasila i tak wzmożone napięcie mięśniowe, wskazane jest zatem utrzymywanie komfortu ciepła,
trzymanie splecionych rąk za plecami podczas chodzenia wpływa na prostowanie kręgosłupa,
zalecane są również ćwiczenia mimiczne twarzy,
należy za zapewnić zacisznego pokoju z przestawnym łóżkiem, aktywizowanie i włączanie rodziny do opieki nad nim,
w chorobie Parkinsona poważnym problemem jest skłonność do upadania spowodowana nie sprawnością ruchową, sztywnością , spowolnieniem, zaburzeniem chodu i postawy, niestabilnością postawy i utrudnionym wstawaniem z krzesła.
[…] Zobacz również: […]