Art. 68 konstytucji RP:
1. Każdy ma prawo do ochrony zdrowia.
2. Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Warunki i zakres udzielania świadczeń określa ustawa.
3. Władze publiczne są obowiązane do zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej dzieciom, kobietom ciężarnym, osobom niepełnosprawnym i osobom w podeszłym wieku.
4. Władze publiczne są obowiązane do zwalczania chorób epidemicznych i zapobiegania negatywnym dla zdrowia skutkom degradacji środowiska.
5. Władze publiczne popierają rozwój kultury fizycznej, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży.
Główne założenia i kierunki reformy systemu ochrony zdrowia:
Narodowy Program Zdrowia (1989-1990) – założenia do polityki zdrowotnej państwa:
każdy obywatel jest współodpowiedzialny za stan swego zdrowia
państwo natomiast jest zobowiązane do stworzenia warunków kształtowania, zachowania i umacniania zdrowia
Strategicznie cele zmian w polskim systemie opieki zdrowotnej:
rozwinięcie działań z zakresu zapobiegania chorobom oraz promocji zdrowia
podniesienie jakości świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej
poprawa jakości działań z zakresu organizacji i zarządzania
rozwój efektywnych i mniej kosztownych procedur medycznych
bardziej racjonalne wykorzystanie środków finansowych na opiekę zdrowotną
utrzymanie bezpieczeństwa zdrowotnego (zakres usług gwarantowanych ze świadczeń publicznych)
Cel restrukturyzacji:
stworzenie warunków do racjonalizacji wydatkowania środków finansowych
efektywne wykorzystanie istniejących szpitali
zachowanie odpowiedniego, fachowego poziomu świadczeń