
I. Możliwość wystąpienia obrzęku mózgu wskutek wzmożonego ciśnienia we-wnątrzczaszkowego.
Cel: niedopuszczenie do powikłań z powodu obrzęku mózgu.
Obrzęk mózgu to patologiczna kumulacja wody w przestrzeni wewnątrz i zewnątrzkomórkowej co prowadzi do wzrostu objętości mózgu. Jest najczęstszą przyczyną pogorszenia stanu chorego i zgonu. Największe nasilenie występuje pomiędzy 24 – 96 godz. Wzmożone ciśnienie śródczaszkowe występuje u ok. 10 % chorych po udarze mózgu. W szczególności narażone są osoby młodsze oraz chorzy z towarzyszącym rozległym zawałem serca.
Działania terapeutyczne:
– stałe monitorowanie pod kątem występowania objawów obrzęku mózgu: splątanie, zaburzenia oddychania, nudności, wymioty, bóle głowy, bradykardia, podwyższone RR
– prowadzenie karty obserwacyjnej
– układanie chorych z głową pod kątem 15° – 30° aby ułatwić odpływ krwi żylnej
– ograniczenie płynów; podawać tylko pod kontrolą bilansu
– leczenie wspomagające na zlecenie lekarskie: wyrównanie hiponatremii, hiperglikemii, podwyższonej temperatury: leki przeciwbólowe, sedatywne, przeciwdrgawkowe
– stosowanie dożylnie środków osmotycznie czynnych np. w powolnym wlewie kroplowym 20 % Mannitol 4×125 ml lub Furosemid 20×20 mg i.v. jednocześnie kontrolować i uzupełniać elektrolity
– stosowanie hiperwentylacji na wskutek zwężenia naczyń tętniczych zmniejsza objętość krwi w jamie czaszki
II. Możliwość wystąpienia powikłań z powodu nadmiernego wzrostu lub spadku ciśnienia tętniczego krwi.
Cel: uniknięcie powikłań naczyniowych i pogłębienia się deficytów neurologicznych.
Wysokie ciśnienie tętnicze u chorych z udarem mózgu może być skutkiem reakcji stresowej organizmu na dokonanie udaru mózgu oraz istniejącej wcześniej choroby nadciśnieniowej. Wartości wyjściowe z reguły wracają do normy w I lub II dobie.
Działania terapeutyczne:
– częste monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi od 4-6 razy na dobę oraz po każdym wysiłku np. ćwiczenia gimnastyczne, wyjście do toalety, czynności higieniczne
– w I dobie ciśnienie należy obniżać w przypadku gdy skurczowe wynosi > 220 mmHg, a rozkurczowe wynosi >120 mmHg
– przy chorobie nadciśnieniowej wartości nie powinny być mniejsze od 160/120 mmHg, jeżeli jednak w drugiej dobie udaru wartości te są wyższe od 160/120 mmHg należy rozpocząć leczenie mające na celu obniżanie RR
– czynności pielęgnacyjne powinny być rozłożone w czasie, wykonywane bez gwałtownych ruchów i pośpiechu, nie stwarzać nerwowych sytuacji
– wstawanie z łóżka poprzedzić uniesieniem wezgłowia, posadzeniem z opuszczonymi nogami, wysadzeniem na krzesło i dalej pełna pionizacja – zapobiega to gwałtownym zmianom RR
– udział w farmakoterapii – podanie leków na zlecenie lekarskie
III. Możliwość wystąpienia zaburzeń wodno-elektrolitowych
Cel: utrzymanie prawidłowego nawodnienia i zrównoważonego bilansu płynów.
Najbardziej narażeni na deficyty wodno-elektrolitowe są pacjenci w starszym wieku, u których nie występuje lub jest osłabiony poziom odczuwania pragnienia lub łaknienia. Nie mniej narażeni są pacjenci, którzy nie mogą zaspokoić potrzeby pragnienia z powodu unieruchomienia, trudności w połykaniu, apatii. Najbardziej narażeni na zaburzenia są pacjenci gorączkujący i z zaburzeniami świadomości.
Działania terapeutyczne:
[…] […]