Każdy pacjent z SM wymaga systematycznej rehabilitacji ruchowej pod okiem doświadczonego terapeuty. Przynajmniej raz do roku powinien brać udział w stacjonarnym leczeniu rehabilitacyjnym. Rehabilitacja ma istotny wpływ na zahamowanie postępu choroby, jak również na poprawę samodzielności chorego.

Rehabilitacja ruchowa oddziałowuje na organizm opóźniając i zatrzymując postęp SM. Wśród rozlicznych korzyści płynących z regularnego stosowania ćwiczeń należy wymienić:

• wzmocnienie siły mięśniowej oraz zapobieganie zanikom mięśni spowodowanym bezruchem,

• wzmocnienie ogólnej wydolności krążeniowo-oddechowej organizmu i przeciwdziałanie zmęczeniu,

• utrzymywanie lub zwiększenie zakresu ruchów w stawach, elastyczność mięśni i zapobieganie powstawaniu przykurczy,

• utrzymywanie równowagi i zwalczanie zaburzeń koordynacji,

• zwalczanie spastyczności.

Rehabilitacja ruchowa oddziałowuje na organizm opóźniając i zatrzymując postęp SM.

• przeciwdziałanie skutkom unieruchomienia:

  • odleżynom,

  • odwapnieniu kości,

  • zaparciom,

  • infekcjom dróg moczowych,

  • infekcjom układu oddechowego.

• podnoszenie aktywności nie tylko ruchowej, ale i psychicznej, mobilizowanie energii witalnej.