Preeklampsja (stan przedrzucawkowy) to ciśnienie krwi ≥140/90 mm Hg stwierdzone po 20. tygodniu ciąży u kobiet z poprzednio prawidłowym ciśnieniem, u których występuje białkomocz (≥0,3 g białka w 24 godzinnej zbiórce moczu).
Mianem rzucawki określa się wystąpienia stanu drgawkowego u kobiet z preeklampsją (po wykluczeniu innych przyczyn).
Pod koniec XVIII wieku występowanie rzucawki połączono z białkomoczem oraz podwyższonym ciśnieniem tętniczym. Zauważono również, że białkomocz oraz wzrost ciśnienia krwi poprzedzają wystąpienie drgawek (stan przedrzucawkowy). Stan ten zagrażał zarówno matce jak i jej nienarodzonemu dziecku. Mimo iż lekarze zauważali, że samo podwyższone ciśnienie krwi nie jest zwykle najważniejszym zagrożeniem dla zdrowia (ale zmiany ogólnoustrojowe) wysiłki terapeutyczne koncentrowały się na normalizacji ciśnienia z niewielkim pozytywnym skutkiem.
Rzucawka
Definiowana jako wystąpienie napadu drgawek, śpiączki lub obu tych objawów jednocześnie u pacjentek ze stanem przedrzucawkowym.
Ryzyko związane z wystąpieniem napadu rzucawki:
1. Dla płodu:
zgon wewnątrzmaciczny
wcześniactwo
przedwczesne oddzielenie się łożyska
niedotlenienie wewnątrzmaciczne
2. Dla matki:
obrzęk płuc
zachłystowe zapalenie płuc
krwotok z powodu przedwczesnego oddzielenia się łożyska
niewydolność krążenia
wylew śródczaszkowy
Postępowanie:
Przerwanie napadu drgawek i profilaktyka ponownego ich wystąpienia;
Farmakologiczna kontrola ciśnienia tętniczego;
Zwalczanie niedotlenienia i kwasicy: tlen do oddychania przez maskę, w uzasadnianych przypadkach intubacja, kontrola gazometrii;
Ocena wydolności nerek i nawodnienia pacjentki (cewnik Foley’a, bilans wodny, okresowe osłuchiwanie płuc);
Zabezpieczenie pacjentki przed urazem.
Ukończenie ciąży:
Poród drogami natury – warunki: stabilny stan matki i płodu, przygotowana do porodu szyjka macicy;
Cięcie cesarskie: po ustabilizowaniu stanu pacjentki.