Troskliwość Pielęgniarska: podstawy, cechy oraz źródła troskliwości

Według filozofów troska to autentyczny ludzki stan bycia, to wartość interpersonalna i międzyludzka. Ten człowiek może prawdziwie troszczyć się o drugą osobę, który potrafi troszczyć się o siebie, to znaczy poznał siebie, sam doznał twórczej siły troski /Brykczyńska 1993/

Podstaw i źródeł troskliwości można szukać:

  • w filozoficznych dialogach Platona
  • w fenomenologii (Heidegger)
  • w filozofii dialogu Levinasa
  • w filozofii egzystencjonalnej (Sartre, Marcel, Kierkegaard, Nietsche)
  • w filozofii humanistycznej, personalistycznej (opiekun spolegliwy – Kotarbiński)
  • u filozofów Wschodu
  • w religii (przypowieść o miłosiernym Samarytaninie)
  • w duchowości

Znaczące miejsce troskliwość znajduje w:

  • naukach biologicznych
  • psychologii
  • naukach o środowisku
  • pielęgniarstwie (Orem, Watson, Leininger)
  • antropologii, która bada objawy troski w różnych kulturach
  • epistemologii, która bada co trzeba wiedzieć, aby zrozumieć naturę troski
  • pedagogice, która studiuje problem przekazania wartości troski i metody nauczania o trosce
  • ontologii, która bada naturę troski
  • etyce
  • humaniści, poeci, artyści, socjologowie również podejmują tematykę troskliwości i przedstawiają ją w opisach współodczuwania, sympatii, humanizmu, wzajemnej bliskości, dzielenia przeżyć, gotowości do samopomocy

Roach, analizując naturę troski, uważa, że fenomen troski w kontekście pracy pielęgniarskiej składa się z 5 integralnych pojęć:

  • wczucia i empatii
  • kompetencji
  • pewności siebie i zaufania
  • zobowiązania się i zaangażowania się
  • sumienności i uczciwości

Troskliwość pielęgniarska

  • jest znacząca w opiece nad zdrowiem człowieka (F.Nihgtingale)
  • istota, natura, esencja, credo, sedno pielęgniarstwa (M. Leininger)
  • podstawowa idea przewodnia profesjonalizacji, która zapewni pielęgniarstwu wpływ na rozwój cywilizacji i będzie determinować jego wkład do ludzkich społeczności oraz zachowania godności człowieka (Watson)
  • troskliwość i miłość są najbardziej uniwersalnymi i najbardziej tajemniczymi siłami kosmosu, jednoczą najważniejszą i najbardziej uniwersalną energię psychiczną (Watson)
  • troska/troskliwość/troszczenie się/opiekuńcza troskliwość to skupianie na kimś uwagi, zapewnianie mu ochrony i pomocy, opiekowanie się, asystowanie, wspieranie
  • troskliwość dotyczy cech człowieka, jego postaw, dyspozycji, motywów działań w stosunku do tego, kto potrzebuje pomocy i ochrony

Zapewnianie troskliwości wymaga:

  • wiedzy, a także doświadczenia w każdym z poszczególnych rodzajów praktyki
  • sprawności technicznej
  • refleksji
  • pozyskiwania zaufania i wzajemności, rozwijania współdziałania i pobudzania aktywności
  • bycia ekspertem w świadczeniu pomocy specyficznie pielęgniarskiej
  • koncentrowania się wokół człowieka jako całości nie tylko wtedy, kiedy odczuwa on dyskomfort fizyczny i przeżywa stres emocjonalny, jest bezradny i wymaga pomocy, ale także gdy podejmuje swoją codzienną aktywność znaczącą dla życia, zdrowia, samopoczucia, funkcjonowania i rozwoju
  • wrażliwości, współodczuwania i brania pod uwagę wielu znaczących szczegółów
  • wysokiego poziomu moralnego; etyka troski powinna być podstawą relacji pielęgniarka-pacjent; troska jest wskazywana jako podstawowa wartość w etyce zawodowej pielęgniarki; opiekuńcza troskliwość kształtuje moralną świadomość pielęgniarki, jest busolą ukierunkowującą jej postępowanie na dobro i zło
  • znajomości siebie i swoich ograniczeń
  • skupiania uwagi, chronienia i służenia temu, komu się pomaga

Troskliwość opiekuńcza pielęgniarki cechuje się:

  • wrażliwością na ludzkie cierpienie i ból
  • traktowaniem człowieka w sposób zindywidualizowany
  • braniem pod uwagę jego złożonych potrzeb i przeżyć
  • akceptowaniem go takim jakim jest
  • poszanowaniem jego godności
  • okazywaniem szacunku
  • ułatwianiem w dążeniu do samodzielności, a nie okazywaniem swojej przewagi i kontrolowaniem
  • podejmowaniem takich decyzji, które mają u swoich podstaw wysokie kompetencje oraz refleksyjne myślenie
  • darzeniem ludzi ciepłymi uczuciami, okazywaniem tych uczuć w relacjach opiekuńczych
  • lubieniem ludzi w taki sposób, że ich różne problemy i trudności nie pozostają pielęgniarce obojętne
  • zainteresowaniem się ludźmi, angażowaniem się w świadczeniu opiekuńczej pomocy
  • stałą gotowością do dawania tego, co człowiek najbardziej potrzebuje
  • skupianiem uwagi na szczegółach w zapewnianiu pomocy
  • starannością
  • znajomością i rozumieniem tego komu pomaga oraz jego problemów zdrowotnych

Korzyści z filozofii troski:

  • prowadzi do wzbogacenia zarówno pielęgniarki, jak i tych, którymi się opiekuje (rozwija wyobraźnię, pozwala przełamywać utarte schematy, unikać automatycznego systematyzowania, generalizowania, klasyfikowania, szufladkowania, unikania błędów)
  • poprawia jakość pracy pielęgniarki
  • doskonali profesjonalną indywidualność

Leave a Reply

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.