Czynniki ryzyka WZW C
Do zakażenia dochodzi drogą parenteralną (zastrzyki, skaleczenie).
Ludzie należący do grup ryzyka to:
narkomani – stosujący narkotyki drogą dożylną (używanie wspólnych igieł to około 42% chorych)
pacjenci, którym wykonano transfuzję krwi (6%)
osoby mające bardzo liczne kontakty heteroseksualne lub homoseksualne (6%)
ludzie mający ścisły, długotrwały kontakt z chorym domownikiem (3%)
pracownicy ochrony zdrowia (2%)
pacjenci poddawani zabiegom hemodializ (1%)
Czynnikiem ryzyka jest częste zmienianie partnerów seksualnych.
Obserwacje wskazują, że przy kontaktach płciowych zakażenie HIV ułatwia zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C.
Zakażenia na skutek innych kontaktów fizycznych należą do rzadkości (wirus występuje w ludzkich wydzielinach w niewielkich ilościach). Inne drogi zakażenia, choć istnieją, nie są do końca poznane.
U 40% pacjentów nie potrafimy określić czynnika ryzyka. Możliwe też jest zakażenie płodu przez chorą matkę – tzw. zakażenie pionowe (wirusy posiadają zdolność przechodzenia przez łożysko).
Okres wylęgania WZW C
Okres wylęgania WZW C wynosi około 50 dni.
Przebieg oraz objawy zakażenia WZW C
Przebieg WZW typu C jest skryty.
Brak jest specyficznych objawów klinicznych.
Objawy żółtaczki występują u 10-25% chorych.
Zaobserwować można umiarkowaną zwyżkę aminotransferazy alaninowej – ALAT.
Przeciwciała anty-HCV (wykrywane w teście ELISA) pojawiają się dopiero po 15 tygodniach.
Większość zakażeń (około 80%) jest bezobjawowa.
Wielu pacjentów nie wie, że cierpi na zakażenie wirusem wątroby typu C.
Często objawem stanu zapalnego wątroby jest osłabienie, brak apetytu,nudności, wymioty, bóle stawowo-mięśniowe, stany podgorączkowe. Choroba rozpoznawana jest jako “grypa”, “reumatyzm”, “dyspepsja”. Bagatelizując niespecyficzne objawy, chory zgłasza się do lekarza z nieodwracalnymi zmianami w wątrobie.
Przebieg choroby w fazie przewlekłego zakażenia określa się jako “falisty”, z powtarzającymi się okresami utrzymującego się ponad 6 miesięcy podwyższonego lub falującego poziomu ALAT i obecnością materiału genetycznego wirusa w surowicy badanego.
Badanie histologiczne bioptatu wątroby potwierdza cechy przewlekłego stanu zapalnego.
Źródła:
1. Gajewski P. (red.): Interna Szczeklika. Podręcznik chorób wewnętrznych. Medycyna Praktyczna, Kraków 2013.
2. Maruszak J., Sądowska S.: Wielka Encyklopedia Zdrowia od A do Z. Wydawnictwo Literat, Toruń 2010.
3. https://pl.freepik.com/premium-zdjecie/swiatowy-dzien-zapalenia-watroby-28-czerwca-strzykawka-z-krwia-i-watroba-na-niebieskim-stole_3474767.htm#page=2&query=hepatitis&position=46
Zobacz również:
>>> Wirusy zapalenia wątroby (WZW typu A, B, C, D, E, G). Różnicowanie, objawy, rozpoznanie oraz leczenie.
>>> Badania mikrobiologiczne/serologiczne w wirusowym zapaleniu wątroby typu B (WZW B)
>>> Nowotwór jelita grubego: czynniki ryzyka, objawy w zależności od lokalizacji oraz profilaktyka.
>>> Opieka terapeutyczna nad pacjentem z kamicą pęcherzyka żółciowego po badaniu/zabiegu ECPW
>>> Opieka i główne problemy terapeutyczne nad chorym z ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego
>>> Niedrożność jelit: rodzaje niedrożności oraz opieka terapeutyczna nad pacjentem
>>> Choroba Leśniowskiego-Crohna: obraz histo-patologiczny, główne objawy oraz leczenie
>>> Wrzodziejące zapalenie jelita grubego: problemy terapeutyczne oraz postępowanie dietetyczne