Chodzenie
Typowa pochylona do przodu postawa chorego nasila tendencje do chodzenia na palcach z uniesionymi piętami. Te szurające kroki, w miarę wydłużania się dystansu stają się coraz szybsze i krótsze. Kiedy wystąpi to dreptanie wtedy:
zatrzymaj się,
sprawdź czy odległość między stopami wynosi ok. 20 cm,
popraw swoją sylwetkę ciała i wyprostuj się, jak tylko najbardziej możesz,
uświadom i przypomnij sobie, że powinieneś stawiać duże kroki,
zrób krok unosząc wysoko stopę, tak jak w marszu,
podnieś do góry palce stopy i najpierw postaw na ziemi piętę,
przenieś ciężar ciała na palce,
powtórz to samo z drugą nogą,
staraj się aby ręce poruszały się odpowiednio przy każdym kroku – to poprawia rytm chodzenia i poprawia wygląd,
laski i tzw. balkoniki nie zawsze są pomocne. Niektórzy chorzy uważają, że raczej przeszkadzają w chodzeniu. Balkoniki i tym podobne przyrządy nasilają tendencje do przodopochylania tułowia.
Zawroty
Kiedy chcesz się obrócić, nigdy nie rób tego na jednej stopie, krzyżując nogi. Zawsze skręcaj w pożądanym kierunku idąc półkolem ze stopami stawianymi osobno.
Drżenie
Aby zmniejszyć drżenie rąk przyciśnij łokieć do tułowia aby unieruchomić ramię i wówczas wykonaj pożądaną czynność tak szybko jak tylko możesz.
Nagłe znieruchomienie (freezing)
Zjawisko nagłego znieruchomienia zwane po angielsku “freezing” (czyli “zamrożenie”) a po polsku akinezją paradoksalną często występuje gdy chory zbliża się lub przekracza jakąś przeszkodę lub wąską przestrzeń. W tej unieruchomionej, “zamrożonej” pozycji chory zwykle jest pochylony do przodu ze zgiętymi kolanami i piętami oderwanymi od podłoża. Im bardziej stara się ruszyć do przodu, tym bardziej traci równowagę.
Aby przerwać i pokonać ten stan unieruchomienia spróbuj zastosować następujące wskazówki:
nie próbuj zrobić na razie żadnego kroku,
postaw z powrotem pięty na ziemi,
wyprostuj kolana, biodra i tułów. Nie przechylaj się do przodu ani do tyłu,
łagodnie zacznij kołysać się z boku na bok,
zacznij maszerować w miejscu,
zrób krok do przodu stawiając najpierw na ziemi piętę,
skoryguj swoją postawę a stopy staraj się utrzymywać w odległości ok. 20 cm jedna od drugiej.
Wstawanie z łóżka
Chorzy mają często trudności przy podnoszeniu się z łóżka, zwłaszcza w godzinach porannych z powodu większej sztywności mięśniowej. Kiedy masz wstać z łóżka, połóż się na boku, blisko krawędzi łóżka. Opuść nogi za krawędź łóżka, odepchnij się łokciem na którym leżysz oraz drugą ręką. Podeprzyj podbródek i szybko podnieś głowę.
Wstawanie z niskiego siedzenia
Pacjenci często mają kłopoty ze wstawaniem z niskich krzeseł, foteli, kanap itp. Aby wstać przesuń pośladki blisko krawędzi krzesła, stopy trzymaj w odległości ok. 20 cm jedna od drugiej, jedna lekko wysunięta do przodu. Przez chw ilę rozkołysz się szybko do przodu i do tyłu trzy razy. Za trzecim razem wysuń ramiona do przodu, odepchnij się rękami i wyprostuj.
Rady na codzień dla opiekuna chorego
1. Poświęć mu czas.
2. Nie śpiesz się mówiąc do niego.
3. Poświęć mu dodatkowy czas na odpowiedź.
4. Bądź z nim w kontakcie wzrokowym.
5. Nie udawaj, że go zrozumiałeś, skoro nie zrozumiałeś.
6. Poproś o powtórzenie słowa lub zdania ale w inny sposób.
7. Nie kończ za niego zdania.
8. Nie oddalają się, kiedy mówi do ciebie.
9. Nie przekrzykuj hałasu.
10. Nie rywalizuj z TV lub radiem.
11. Zachęcaj, stwarzaj możliwość rozmowy.
12. Rozmawiaj normalnie.
13. Słuchaj uważnie.
14. Używaj krótkich zdań i akcentuj istotne słowa.
15. Upewnij się, że cię widzi i słyszy.
16. Posługuj się językiem ciała i wyrazem twarzy.
17. Różnicuj ton twego głosu – on często tego nie potrafi.
18. Nie krzycz.
19. Spożywaj razem z nim posiłki i rozmawiaj (niektórzy Parkinsoniści krępują się jeść w towarzystwie).
Przyjazny dom
Należy usunąć z domu małe chodniczki, dywany, które się ślizgają i łatwo się o nie potknąć.
W sypialni trzeba zamontować uchwyty, które pomogą wstać z łóżka, np. nad głową trapez na wysięgniku, z przodu łóżka drabinkę, na ścianie poręcz.
W łazience: przy wannie i sedesie zainstalować uchwyty, poręcze, które ułatwią siadanie i wstawanie, a także będą pomocne w momencie utraty równowagi. W wannie warto zamontować specjalną ławeczkę, na której wygodnie się siada. Do mycia pleców przyda się szczotka na długiej, wygiętej w pałąk rączce, a do mycia całego ciała – rękawica z kieszonką na mydło.
W kuchni przydadzą się m.in. specjalne ograniczniki zakładane na talerze, dzięki którym nie spada jedzenie, zamykane kubki, termos, deska do krojenia z przyssawkami i barierkami, otwieracz do słoików, sztućce z pogrubionymi uchwytami.
W garderobie sprawdzą się haczyki z grubszymi rączkami (przypominają szydełko) ułatwiające zasuwanie suwaków i przeciąganie guzików przez dziurki w ubraniach.